การขาดแคลนอักษรเบรลล์ทำให้ผู้พิการทางสายตาในกัมพูชาค้นหาความรู้ได้ยากขึ้น นายวิน วิเชษฐ์ คนตาบอดรุ่นใหม่ กล่าวเมื่อวันอังคารที่แล้ว เขากล่าวว่าสิ่งนี้ไม่เพียงใช้ได้กับผู้พิการทางสายตาที่กำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยในกัมพูชาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงคนอื่นๆ ที่ต้องการสามารถอ่านได้ เขียน Orm Bunthoeurn สำหรับThe Phnom Penh Postวิเชษฐกล่าวว่าการขาดอักษรเบรลล์เป็นเรื่องยากสำหรับนักเรียนพิการโดยเฉพาะ เนื่องจากไม่สามารถค้นคว้าเอกสารหรือเข้าถึงห้องสมุดหรือสถานที่อื่นๆ ที่ทำให้ผู้พิการทางสายตาสามารถอ่านหนังสือได้
สิ่งที่พวกเขาทำได้คือให้คนอื่นอ่านให้พวกเขาฟัง เขากล่าวว่าความจริงง่ายๆ
ก็คือ คนที่มีความพิการทางสายตาจำเป็นต้องสามารถอ่านได้ และนั่นเป็นปัญหาที่ไม่ได้พูดมานานในกัมพูชา
“ปัจจุบันมีสำนักพิมพ์อักษรเบรลล์อยู่ แต่หลังจากปี 2554 สำนักพิมพ์เหล่านี้ถูกรวมเข้ากับรัฐ จนถึงปัจจุบันจึงได้กลายมาเป็นสถาบันการศึกษาพิเศษแห่งชาติภายใต้การบริหารของรัฐ องค์กรเผยแพร่อักษรเบรลล์สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-12” เขากล่าว เขากล่าวว่าในขณะที่นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-12 มีอุปกรณ์เพียงพอ แต่มีไม่เพียงพอสำหรับนักศึกษามหาวิทยาลัย
ปัจจุบันมีเพียงสามประเทศในอาเซียน (กัมพูชา ลาว และเมียนมาร์) ที่ไม่มีมหาวิทยาลัยของตนอยู่ในรายการTimes Higher Education อันดับมหาวิทยาลัยโลกปี 2020 . ประเทศไทยเป็นผู้นำรัฐอื่นๆ ในอาเซียนในแง่ของจำนวนมหาวิทยาลัยทั้งหมด โดยมี 16 มหาวิทยาลัยอยู่ในรายชื่อ มาเลเซียเป็นอันดับสองด้วยมหาวิทยาลัย 13 แห่ง ในขณะที่สิงคโปร์เป็นประเทศที่มีผลงานดีที่สุดในอาเซียน โดยมีมหาวิทยาลัยสองแห่งติดอันดับหนึ่งใน 100 มหาวิทยาลัยชั้นนำของโลก
จุดอ่อนด้านการวิจัยของ
กัมพูชากำลังเผชิญกับปัญหาอื่นที่น่าให้ความสำคัญ เป็นความกังวลเกี่ยวกับคุณภาพของผู้สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอกในท้องถิ่น ข้อ กังวลนี้เปิดเผยต่อสาธารณะโดยนายกรัฐมนตรีฮุน เซนของกัมพูชาในปี 2562 เขาแนะนำราชบัณฑิตยสถานแห่งกัมพูชา (สถาบันวิจัยและฝึกอบรมชั้นนำแห่งหนึ่งของกัมพูชา) ให้มั่นใจในคุณภาพของโปรแกรมการฝึกอบรมระดับปริญญาเอก
ความกังวลนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่ – มีรายงานว่านักวิชาการชาวกัมพูชา
ไม่ค่อยกระตือรือร้นในการวิจัยและตีพิมพ์ การ สำรวจ คณาจารย์ 444 คนจากมหาวิทยาลัยกัมพูชา 10 แห่งใน ปี พ.ศ. 2558 พบว่า 64.9% ไม่เคยมีส่วนร่วมในการวิจัยเลย หนึ่งในคำอธิบายสำหรับการวิจัยที่ต่ำนี้คือความไม่เชื่อมโยงระหว่างแรงบันดาลใจในการศึกษาระดับอุดมศึกษาของรัฐบาลกัมพูชากับความเป็นจริงของ ‘โครงสร้างพื้นฐานด้านการวิจัยที่ขาดแคลนทุนทรัพย์และด้อยพัฒนา’ ของมหาวิทยาลัยในกัมพูชา
มาตรการหลังโควิด
เมื่อคำนึงถึงประเด็นเหล่านี้ทั้งหมด กัมพูชาต้องให้ความสำคัญกับการปฏิรูปการศึกษาระดับอุดมศึกษาและลงทุนอย่างจริงจังในการวิจัยและพัฒนาเพื่อพัฒนาทุนมนุษย์ที่จำเป็นอย่างเร่งด่วนเพื่อขับเคลื่อนการเติบโตทางเศรษฐกิจและบรรลุวิสัยทัศน์ด้านการพัฒนา
กัมพูชามุ่งมั่นที่จะเป็นประเทศที่มีรายได้ปานกลางระดับสูงภายในปี 2573 และเป็นประเทศที่มีรายได้สูงภายในปี 2593 จนถึงตอนนี้ รัฐบาลกัมพูชาผ่านกระทรวงศึกษาธิการ ได้พยายามส่งเสริมการวิจัยและปรับปรุงคุณภาพ ตลอดจนการเข้าถึง การศึกษาทั่วไปและอุดมศึกษา มีการดำเนิน นโยบาย
ที่เกี่ยวข้องกับการวิจัย และ โครงการที่ ได้ รับทุนจากผู้บริจาค จำนวน มาก ไม่ต้องพูดถึงโครงการล่าสุดมูลค่า 92.5 ล้านเหรียญสหรัฐ ที่เรียกว่าโครงการปรับปรุงอุดมศึกษาที่มุ่งพัฒนาคุณภาพการสอนและการวิจัยในวิชาสะเต็มศึกษาและการเกษตร
อย่างไรก็ตาม ต้องทำอีกมาก นอกเหนือจากการแก้ไขปัญหาที่สำคัญเช่นทักษะที่ไม่ตรงกัน การมีส่วนร่วมของนักเรียนในสาขา STEM ต่ำ การมีส่วนร่วมในการวิจัยที่จำกัดระหว่างนักวิชาการ การทุจริตในการศึกษาและความสามารถด้านนวัตกรรมต่ำ รัฐบาลและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียหลักที่เกี่ยวข้องต้องทำงานร่วมกันเพื่อยกระดับคุณภาพโดยรวมของการศึกษาระดับอุดมศึกษาใน กัมพูชา. การ เปลี่ยนแปลงทางดิจิทัล
ชั่วคราวของการศึกษาในทุกระดับที่เป็นไปได้โดย COVID-19 จะต้องยั่งยืนหลังจากการระบาดใหญ่คลี่คลายหรือสิ้นสุดลงในปี 2564 เมื่อมีวัคซีน
ในบริบทของอุตสาหกรรม 4.0 และการก้าวไปสู่เศรษฐกิจฐานความรู้ กัมพูชาต้องมั่นใจว่าแรงงานและผู้สำเร็จการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยมีทักษะสูง มีความรู้ด้านเทคโนโลยี และมีทักษะที่จำเป็นในการขับเคลื่อนการพัฒนาสังคมและเศรษฐกิจของประเทศ
การให้การศึกษาที่มีคุณภาพแก่ประชาชนเป็นวิธีที่เป็นไปได้มากที่สุดในการไปสู่อนาคตที่เจริญรุ่งเรืองและยั่งยืนของประเทศ
เครดิต : markleeforhouston.com, mcconnellmaemiller.com, musicaonlinedos.com, naomicarmack.com, nintendo3dskopen.com, obamacarewatch.com, oslororynight.com, pandorabraceletcharmsuk.net, pandoracharmbeadsonline.net, petermazza.com
